چگونه می توانیم والدین خود را به مراجعه به روانشناس ترغیب کنیم؟ - مجله بای بلاگ

در سالهای اخیر، ما برای کاهش فرهنگی که مسائل بهداشت روان را یک لکه ننگ می داند، گام های بلندی برداشته ایم. بسیاری از افراد از جمله مشاهیر، اکنون در خصوص مبارزات خود با اضطراب، افسردگی، اعتیاد و روابط خود صحبت می نمایند. در خصوص مراجعه به روانشناس و یاری دریافت از متخصصان بهداشت روان نیز افکار کمی بازتر است.

هنوز هم، بسیاری از افراد در خصوص بحث در خصوص سلامت روان خود و یا درخواست یاری حرفه ای از روانشناس ناراحت می شوند. این امر به ویژه در خصوص افراد مسن تر صدق می نماید که اغلب به ناامیدی فرزندان آنها منجر می گردد. در حالی که آنها معتقدند والدینشان هنگام برخورد با چالش های زندگی باید از مراجعه به یک درمانگر بهره مند می شوند اما کسانی که از نسل های قدیمی تر هستند اغلب مقاومت می نمایند.

تریسی راس، یک مددکار اجتماعی بالینی دارای مجوز در نیویورک، متخصص روابط زوجین و خانواده درمانی، گفت: چندی پیش دیدگاه رایج برای یاری حرفه ای روانشناس برای مسائل شخصی با انگ و شرم همراه بود. احتیاج به مداوا در مواردی در بدترین حالت شرم آور بود و عده ای آن را مخفی نگه می داشتند. این امر با ضعف یا عدم موفقیت شخصی همراه بود که به عنوان یک نقص از طرف خانواده، فرد و حتی جامعه تلقی می شد و به عنوان آخرین چاره برای افراد ناامید تلقی می شد.

نسل های قدیمی کوشش می کردند تا افکار و احساسات دردسرساز داخلی را خصوصی نگه دارند. متقاضی های روانشناس ها در گذشته بیشتر با بیماری روانی شدید همراه بود. این عوامل ممکن است افراد را در جستجوی یاری برای مبارزات بهداشت روان حتی در میان فشارهای همه گیر ویروس کرونا و رکود مالی مردد کند.

راس اعلام نمود: والدین ممکن است این تصور را داشته باشند که درمان روانشناسی کاملا بی فایده یا تجملی است. آنها ممکن است احساس نمایند که آنها بیش از حد پیر شده اند یا بیش از حد در تغییر روش خود به مشکل خورده اند که ارزش کوشش یا درد دل کردن را ندارد. دیگران ممکن است احساس شرم نمایند حتی فکر می نمایند در خصوص زندگی شخصی خود نباید با یک غریبه صحبت نمایند.

اما این لزوماً یک شرایط ناامیدنماینده ای نیست. راس و سایر متخصصان بهداشت روان توصیه های خود را در خصوص افرادی که می خواهند والدین خود را برای رفتن نزد روانشناس ترغیب نمایند، به اشتراک می گذارند.

با عشق به اوضاع نزدیک شوید

راشل توماسیان درمانگر ازدواج و خانواده در لس آنجلس هشدار داد: همواره با عشق به شرایط نزدیک شوید و از چیزی مراقبت کنید. در برخورد خود ملایم باشید. شرح دهید که چگونه متوجه شده اید که آنها با یک رفتار خاص به خود سخت می گیرند و بعضی افراد را پیدا نموده اید که متخصص یاری به افراد در این زمینه هستند.

اگر والدینتان مردد هستند، روش های همکاری پیشنهاد دهید تا فرایند کار را آسانتر کنید. پیشنهاد کنید می توانید در کار درمان به آنها بپیوندید یا با هم به مشاوره خانواده بروید. آنها را به عنوان یک مشکل جدا نکنید، بلکه فقط آنها را به عنوان شخصی که می تواند از مصاحبه با کسی و کسب مهارت های جدید سود ببرد ببینید.

راس گفت: یک مکالمه صادقانه و آزاد داشته باشید - مصاحبههایی که شامل نگرانی و آسیب پذیری است، نه اینکه والدین را به خاطر کاری که انجام داده یا انجام نداده اند سرزنش یا شرم زده کنید.

شرح دهید که چرا می خواهید آنها یاری بگیرند

زینب دلاولا روانشناس بالینی در آتلانتارگفت: درمورد اهداف خود برای اینکه والدین خود را تحت معالجه روانشناس قرار دهید، واضح برخورد کنید مثلا - از زمانی که پدر درگذشت، من دیدم که فعالیت کمتری دارید و دعوت به معاشرت با دوستانتان را رد می کنید. من نگران شما هستم و فکر می کنم بهتر است از دیدن یک مشاور بهره مند شوید.

در خصوص نگرانی های والدین خود صحبت کنید و به سوالات آنها در خصوص درمان پاسخ دهید.

همچنین این ممکن است یاری کند والدینتان بدانند که چگونه مسائلشان روی شما تأثیر می گذارد و شما به آنها اهمیت می دهید اما نمی توانید درمانگر آنها باشید. یک حد تعیین کنید و روشن کنید که می خواهید آنها از یک متخصص حرفه ای که برای ایجاد تغییر مناسب تر است یاری بگیرند.

اگر والدین شما به شما برای پشتیبانی عاطفی متکی هستند که نمی توانید آنها را تأمین کنید، به آنها بگویید - من بهترین کسی نیستم که بتواند به شما یاری کند. بیایید کسی را پیدا کنیم که بتوانید در این باره با او صحبت کنید.

نگرانی های آنها را تأیید کنید

به طور خلاصه نظرات والدین خود در خصوص مراجعه به درمان را رد نکنید. نادیده دریافت نگرانی های آنها یا کوشش برای به طور فرستادن یک فرد با اکراه برای معالجه، لزوماً یک استراتژی برنده نیست. در عوض، قبل از پاسخ دادن صحبت های آنها را بشنوید.

دلاولا پیشنهاد داد: شما می توانید ترس آنها را تأیید و عادی کنید. بگویید -من می توانم درک کنم که چرا ممکن است از افشای آن ناراحت باشید. اطلاعات شخصی زیادی را به شخصی که حتی نمی شناسید، تحویل می دهید.

حتی می توانید والدین خود را تشویق کنید تا شما را از همه دلایل عدم تمایل خود به مراجعه به روانشناس آگاه کند.

یک درمانگر باتجربه می تواند تمام مقاومت ها را بشکند و حتی کاری کند از آن استقبال نموده و آن را تأیید کند.

تجربه شخصی خود را درباره درمان به اشتراک بگذارید

پس از تأیید نگرانی های آنها، دیدگاه و اطلاعات جدیدی در خصوص راه هایی که درمان می تواند کیفیت زندگی شان را بهبود بخشد ارائه دهید. شرح دهید که درمان درمورد قضاوت و دریافت دستورات درباره کارها نیست، بلکه فرصتی برای تأمل در زندگی خود با کسی است که هیچ عقیده قبلی یا درگیری شخصی با آن مساله ندارد.

دلاولا توصیه کرد که جمله ای مانند هنگامی که من تحت درمان بودم، احساس قضاوت نمی کردم یا درمان به من اجازه می داد از منظر دیگری به مسائل نگاه کنم یا من یاد گرفتم که چگونه احساسات خود را مدیریت کنم، به کار ببرید.

برای اینکه باور کنید این کار مهم است، احتیاجی به تجربه شخصی با درمان ندارید و می توانید اطلاعات آماری و نقل قول های دیگران درباره فواید آن را به اشتراک بگذارید. همچنین لازم به شرح است که درمانگران به حریم خصوصی مراجعین خود کاملاً احترام می گذارند و والدین شما هیچ تعهدی در قبال مصاحبههایشان در جلسات با شخص دیگری (از جمله شما) در صورت عدم تمایل ندارند.

به آنها یاری کنید تا یک درمانگر خوب پیدا نمایند

درمانگران مختلف روینمودهای مختلفی را ارائه می دهند که همه آنها مورد علاقه همه افراد نیست. به عنوان مثال جستجوی پیشنهادات مختلف در وب سایت ها ممکن است خوب باشد.

دلاولا توصیه کرد: به والدین خود یاری کنید تا فردی مناسب را پیدا نمایند. شاید آنها ترجیح جنسیتی داشته باشند یا یک درمانگر از یک نسل خاص یا کسی را با پیشینه مشابه ترجیح دهند. از این سوالات بپرسید و به آنها احترام بگذارید، حتی اگر با سلیقه شما مطابقت نداشته باشد و به آنها یاری کنید تا روانشناس مناسب را پیدا نمایند.

آنها را در طی مراحل درمان دنبال کنید

توماسیان اعلام نمود: یکی دیگر از روش های واقعاً خوب برای ترغیب والدین به دیدار با یک درمانگر این است که مراحل کار را با آنها طی کنید. مفید است که دقیقاً شرح دهید درمان چیست، چه انتظاری باید داشته باشید و چگونه می تواند به شما یاری کند.

باز هم اگر تجربه ای دارید، می توانید تجربه شخصی خود را به اشتراک بگذارید. توماسیان توصیه کرد که از مشاوره رایگان بیشتر درمانگران نیز بهره ببرید.

شاید حتی یک یا دو جلسه را خودتان امتحان کنید و فواید آن را برای والدین خود شرح دهید. هیچ چیز قانع نماینده تر از تجربه و ارجاع دست اول نیست.

یاری کنید که راحت باشند

رفتن به سراغ درمان برای اولین بار (یا اولین بار بعد از مدت ها) می تواند دلهره آور به نظر برسد اما با اطمینان از اینکه مرتکب هیچ چیز عظیمی نمی شوند می توانید این احساسات را کاهش دهید. والدین خود را تشویق کنید تا به سادگی آن را امتحان نمایند و در ابتدا فقط با یک تا سه جلسه موافقت نمایند.

راس گفت: اگرچه بسیاری از افراد مسن ممکن است احساس نمایند برای تغییر خیلی دیر است و یا فکر کردن در خصوص لایروبی گذشته بسیار سخت است اما وقتی کار با یک درمانگر را آغاز می نمایند، آنها اغلب احساس راحتی می نمایند. گاهی اوقات این فقط باعث می گردد فرد درب ورودی را باز کند. من از بسیاری از افراد مسن شنیده ام که آنها آرزو می نمایند زودتر این کار را می کردند و نمی دانستند از چه چیزی می ترسند.

هنگامی که افراد با درمانگر خود آشنا می شوند، تمایل به ایجاد مقاومت در برابر مقاومت، ایجاد رابطه و یادگیری دارند.

یکی دیگر از راه ها این است که از آنها بخواهید در بعضی از جلسات خانواده درمانی با شما به خاطر رفاه حال خود و رابطه با آنها شرکت نمایند. راس گفت که او متوجه شده است بسیاری از والدین مردد آغاز به ورود و استفاده عالی از وقت خود در زمینه خانواده درمانی می نمایند.

راس گفت: برای فرزندان عظیمسال، این راهی است که می تواند والدین آنها را به وسیله یاری حرفه ای و پشتیبانی با خود همراه نمایند. سلامتی عاطفی والدین اغلب منبع واقعی پریشانی است که مانع توجه فرزندان عظیمسال به سایر زمینه های زندگی خود می گردد. چارچوب گذاری آن به عنوان یک مسئله خانوادگی یا مسئله روابط والدین و فرزند می تواند مقاومت را به اندازه کافی پایین بیاورد تا والدین واقعاً قبول نمایند که آن را امتحان نمایند. والدین اغلب مایل به انجام کارهایی برای فرزندان خود هستند که حاضر نیستند برای خودشان انجام دهند.

شکیبا باشید

دلاوالا گفت: از والدین خود انتظار داشته باشید که در برابر ایده معالجه مقاومت نمایند. این چیزی نیست که شما یک بار مطرح کنید و انتظار داشته باشید که آنها با پیشنهاد شما آن را دنبال نمایند.

درعوض، برای انجام مکالمات متعدد آماده شوید زیرا آنها روش درمانی را در نظر می گیرند و راه های صحیحی را برای بیان کلامی نگرانی های خود پیدا می نمایند. به آنها بگویید که شما همواره در کنارشان هستید تا از آنها در سفر شان پشتیبانی کنید - خواه این کار یافتن یک درمانگر باشد یا سوق دادن آنها به قرارها یا بحث درباره دیدگاه های جدیدی که در جلسات آموخته اند.

صبر، شفقت و فعالیت کردن یاری خواهد نمود. برای بعضی از افراد، صحبت با آنها در خصوص احساس استرس، در مقابل افسردکی، احتمال ایجاد حرکت دفاعی یا انکار را دارد. به همین ترتیب، تشویق آنها برای صحبت با پزشک در خصوص مسائل خواب، اشتها یا انرژی ممکن است قابل قبول تر باشد.

انتظارات خود را تعدیل کنید

راس گفت: آنچه برای شما احساسی ساده به شمار می رود، ممکن است در واقع برای پدر و مادرتان تهدید و شرم آور باشد. آنها ممکن است در یک خانواده و جامعه ای عظیم شده باشند که جستجوی یاری خارجی برای بهداشت روانی برایشان بسیار تابو بود. ممکن است حوادث گذشته، آسیب های روانی یا اسرار خانوادگی وجود داشته باشد که آنها هرگز به اشتراک نگذاشته اند. آنها ممکن است از باز کردن جعبه قدیمی و بدتر کردن آن ترس داشته باشند.

حتی اگر همه کارها را درست انجام دهید و با عشق، صبر و تعقل به اوضاع نزدیک شوید، والدین شما ممکن است همچنان در امتناع خود قاطعانه باقی بمانند. در صورت بروز چنین اتفاقی، حتماً سلامت روان خود را در اولویت قرار دهید و برای ایجاد صلح و کنار آمدن با این واقعیت، با درمانگر خود کار کنید.

راس گفت: به خاطر داشته باشید که در انتها، نمی توانید شخص را مجبور به درمان کنید. شما می توانید نگرانی های خود را بیان کنید، مقاومت آنها را رفع کنید و دیدگاه خود را ارائه دهید اما اگر فرد از این فرایند استقبال نکند، بعید است مفید باشد.

منبع:

huffingtonpost

adeliasafar.com: سفرهای ادلیا: ارزانترین تورهای مسافرتی اروپایی، آسیایی و کانادا را از ما بخواهید.

dorezamin.com: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!